Hachi

Ik had al meerdere keren gezien dat de film Hachi zou komen. Elke keer was ik zo verstandig om deze film niet te kijken. Maar gisteren uiteindelijk toch eens bekeken en dit had ik beter niet kunnen doen. Heb echt tranen met tuiten gehuild, zo zielig. Voor de mensen die de film niet kennen......

Hachi:
Hachiko is een trouwe hond die dagelijks zijn baas naar het station brengt en vervolgens weer opwacht. Maar als zijn baas op een dag niet terugkomt, komt Hachiko negen jaar lang op hetzelfde tijdstip naar het station om op zijn baas te wachten. Tijdens zijn zwerftochten op het station en door de omgeving komt hij in contact met omwonenden en werknemers.

Ik vond het een hele mooie film maar ik kan er gewoon niet tegen. Ik vond het zo zielig dat deze hond ervoor koos om elke dag op zijn baasje te wachten terwijl hij niet meer zou komen. Ik vond vroeger de film Benji al zielig.

Het laat wel weer zien hoe trouw, loyaal en lief honden zijn. Ik ben thuis opgegroeid met honden. De laatste hond die ik bij mijn ouders heb meegemaakt was een West Highland White Terriër genaamd Scotty. Een lieve hond maar met temparement, blijft toch een terriër he?

Nadat ik ben gaan samenwonen, miste ik iets om mee heen. Ik vond het zo stil in huis als ik alleen was. Omdat wij toen allebei fulltime werkte en er nog geen kinderen waren, had ik voor een poes gekozen. Ik heb haar uit het asiel, zij was toen 1 jaar oud en had al kittens gehad en was zelfs een keer aangereden. Haar naam is Minoes. Eigenlijk is zij half poes/half hond. Als ik thuis kom, zit ze al klaar bij de deur. Ze komt als ik haar roep en eigenlijk zit ze nergens aan en maakt ook niks kapot. Ondanks dat ik dol ben op Minoes, komt er in de zomer ook een hond bij. Ik mis toch een hond en ons zoontje zal het geweldig vinden, het zorgen voor een pup. We hebben gekozen voor een labradoodle. Als het straks 2016 is, kan het aftellen beginnen.......

X Leentje

Boeken

Gemiddeld lees ik ongeveer 10 boeken in het jaar, voor sommige mensen is dit heel weinig en voor sommige mensen kan dit aantal zelfs veel zijn. Maar in de decembermaand heb ik altijd veel meer zin om te lezen, dit komt denk ik toch door het knusgehalte van de haard en de kerstboom, al mag het van mij echt wel kouder worden!

Zo heb ik mezelf gisteren ingeschreven voor de Hebban leeschallenge 2016. Ik heb mezelf voorgenomen om in 2016 vijftien boeken te lezen. Hebban heeft een lijst opgesteld met criteria. Je kan de thema's kiezen die jou het meest aanspreken. Het leuke hieraan is, is dat je ook boeken gaat lezen die je in eerste instantie niet zou kiezen.

Afgelopen weekend heb ik het boek 'Een bijzonder jaar' uitgelezen. Echt een aanrader, het is een typisch vrouwenboek. Een bijzonder jaar, geschreven door Lori Nelson Spielman:

Een laatste wens van haar moeder, zet haar leven op z'n kop!               

Als haar moeder te jong overlijdt, is Brett Bohlinger kapot van het verlies. En dan krijgt ze ook nog te horen dat ze haar erfenis niet krijgt. Wel heeft haar moeder een brief aan haar dochter achtergelaten, met daarin een lijstje met levensdoelen die Brett als tiener voor zichzelf opstelde. Als zij deze doelen binnen een jaar bereikt, zal Brett alsnog haar erfdeel ontvangen.
Maar Brett is niet meer het meisje dat ze vroeger was. Haar moeder moet toch hebben geweten dat de ambities van een tiener niet passen in het leven van een volwassen vrouw? Als Brett op zoek gaat naar haar lang vervlogen dromen, wordt echter al snel duidelijk dat de mooiste dingen soms gebeuren op de meest onverwachte momenten…

Ik vond het een gezellig boek maar ook emotioneel. Het boek zet je tot nadenken over je eigen leven en de keuzes die je hierin maakt. Het zou me niks verbazen als dit boek verfilmd gaat worden. Het was in 2014 het meest verkochte boek in Duitsland, een geweldig debuut van deze schrijfster. Ik wil zeker nog meer boeken van deze schrijfster in de toekomst lezen.

Gisteren ben ik begonnen aan een ander boek, deze stond al jaren in mijn kast. Heb er veel goede dingen over gehoord. Een heel ander genre als bovenstaand boek. Deze keer een steengoede thriller van Mo Hayder, Vogelman:

Greenwich, Zuidoost-Londen. De CID doet een gruwelijke ontdekking. Vijf jonge vrouwen, allen ritueel vermoord en gedumpt op een braakliggend terrein vlak bij de Millennium Dome. Het postmortale onderzoek wijst uit dat een vreemd en weerzinwekkend detail de slachtoffers verbindt.
De politie realiseert zich dat ze op het spoor zijn van het gevaarlijkste soort misdadiger dat ze kennen: een seksuele seriemoordenaar.
Rechercheur Jack Caffery, jong, gemotiveerd en onverschrokken, wordt gekweld door een moord uit het verleden die hij wellicht had kunnen voorkomen. Nu is hij vastbesloten elk wapen dat de forensische wetenschap te bieden heeft in te zetten in de strijd tegen de misdaad. Maar hij weet dat de tijd beperkt is voor de chaotische, sadistische moordenaar zijn volgende slachtoffer opeist...
Vogelman is een verbazingwekkend debuut, dat zich kan meten met de beste boeken in het thrillergenre.

 

Tijdens mijn challenge zal ik elke keer een recensie schrijven over het boek dat ik gelezen heb.  

 

X Leentje

p.s. Voor de mensen die meer blogs van mij lezen, as woensdag wordt mijn vader al geopereerd aan zijn oog. Doordat mijn zoontje tegen zijn slaap was gebotst, is zijn lens in zijn oog losgeraakt. Hij krijgt een nieuwe lens en deze zal weer worden vastgemaakt onder plaatselijke verdoving. Ik moet er zelf niet aan denken dat je alles meekrijgt, maar wat moet, dat moet........