Hachi

Ik had al meerdere keren gezien dat de film Hachi zou komen. Elke keer was ik zo verstandig om deze film niet te kijken. Maar gisteren uiteindelijk toch eens bekeken en dit had ik beter niet kunnen doen. Heb echt tranen met tuiten gehuild, zo zielig. Voor de mensen die de film niet kennen......

Hachi:
Hachiko is een trouwe hond die dagelijks zijn baas naar het station brengt en vervolgens weer opwacht. Maar als zijn baas op een dag niet terugkomt, komt Hachiko negen jaar lang op hetzelfde tijdstip naar het station om op zijn baas te wachten. Tijdens zijn zwerftochten op het station en door de omgeving komt hij in contact met omwonenden en werknemers.

Ik vond het een hele mooie film maar ik kan er gewoon niet tegen. Ik vond het zo zielig dat deze hond ervoor koos om elke dag op zijn baasje te wachten terwijl hij niet meer zou komen. Ik vond vroeger de film Benji al zielig.

Het laat wel weer zien hoe trouw, loyaal en lief honden zijn. Ik ben thuis opgegroeid met honden. De laatste hond die ik bij mijn ouders heb meegemaakt was een West Highland White Terriër genaamd Scotty. Een lieve hond maar met temparement, blijft toch een terriër he?

Nadat ik ben gaan samenwonen, miste ik iets om mee heen. Ik vond het zo stil in huis als ik alleen was. Omdat wij toen allebei fulltime werkte en er nog geen kinderen waren, had ik voor een poes gekozen. Ik heb haar uit het asiel, zij was toen 1 jaar oud en had al kittens gehad en was zelfs een keer aangereden. Haar naam is Minoes. Eigenlijk is zij half poes/half hond. Als ik thuis kom, zit ze al klaar bij de deur. Ze komt als ik haar roep en eigenlijk zit ze nergens aan en maakt ook niks kapot. Ondanks dat ik dol ben op Minoes, komt er in de zomer ook een hond bij. Ik mis toch een hond en ons zoontje zal het geweldig vinden, het zorgen voor een pup. We hebben gekozen voor een labradoodle. Als het straks 2016 is, kan het aftellen beginnen.......

X Leentje

Boeken

Gemiddeld lees ik ongeveer 10 boeken in het jaar, voor sommige mensen is dit heel weinig en voor sommige mensen kan dit aantal zelfs veel zijn. Maar in de decembermaand heb ik altijd veel meer zin om te lezen, dit komt denk ik toch door het knusgehalte van de haard en de kerstboom, al mag het van mij echt wel kouder worden!

Zo heb ik mezelf gisteren ingeschreven voor de Hebban leeschallenge 2016. Ik heb mezelf voorgenomen om in 2016 vijftien boeken te lezen. Hebban heeft een lijst opgesteld met criteria. Je kan de thema's kiezen die jou het meest aanspreken. Het leuke hieraan is, is dat je ook boeken gaat lezen die je in eerste instantie niet zou kiezen.

Afgelopen weekend heb ik het boek 'Een bijzonder jaar' uitgelezen. Echt een aanrader, het is een typisch vrouwenboek. Een bijzonder jaar, geschreven door Lori Nelson Spielman:

Een laatste wens van haar moeder, zet haar leven op z'n kop!               

Als haar moeder te jong overlijdt, is Brett Bohlinger kapot van het verlies. En dan krijgt ze ook nog te horen dat ze haar erfenis niet krijgt. Wel heeft haar moeder een brief aan haar dochter achtergelaten, met daarin een lijstje met levensdoelen die Brett als tiener voor zichzelf opstelde. Als zij deze doelen binnen een jaar bereikt, zal Brett alsnog haar erfdeel ontvangen.
Maar Brett is niet meer het meisje dat ze vroeger was. Haar moeder moet toch hebben geweten dat de ambities van een tiener niet passen in het leven van een volwassen vrouw? Als Brett op zoek gaat naar haar lang vervlogen dromen, wordt echter al snel duidelijk dat de mooiste dingen soms gebeuren op de meest onverwachte momenten…

Ik vond het een gezellig boek maar ook emotioneel. Het boek zet je tot nadenken over je eigen leven en de keuzes die je hierin maakt. Het zou me niks verbazen als dit boek verfilmd gaat worden. Het was in 2014 het meest verkochte boek in Duitsland, een geweldig debuut van deze schrijfster. Ik wil zeker nog meer boeken van deze schrijfster in de toekomst lezen.

Gisteren ben ik begonnen aan een ander boek, deze stond al jaren in mijn kast. Heb er veel goede dingen over gehoord. Een heel ander genre als bovenstaand boek. Deze keer een steengoede thriller van Mo Hayder, Vogelman:

Greenwich, Zuidoost-Londen. De CID doet een gruwelijke ontdekking. Vijf jonge vrouwen, allen ritueel vermoord en gedumpt op een braakliggend terrein vlak bij de Millennium Dome. Het postmortale onderzoek wijst uit dat een vreemd en weerzinwekkend detail de slachtoffers verbindt.
De politie realiseert zich dat ze op het spoor zijn van het gevaarlijkste soort misdadiger dat ze kennen: een seksuele seriemoordenaar.
Rechercheur Jack Caffery, jong, gemotiveerd en onverschrokken, wordt gekweld door een moord uit het verleden die hij wellicht had kunnen voorkomen. Nu is hij vastbesloten elk wapen dat de forensische wetenschap te bieden heeft in te zetten in de strijd tegen de misdaad. Maar hij weet dat de tijd beperkt is voor de chaotische, sadistische moordenaar zijn volgende slachtoffer opeist...
Vogelman is een verbazingwekkend debuut, dat zich kan meten met de beste boeken in het thrillergenre.

 

Tijdens mijn challenge zal ik elke keer een recensie schrijven over het boek dat ik gelezen heb.  

 

X Leentje

p.s. Voor de mensen die meer blogs van mij lezen, as woensdag wordt mijn vader al geopereerd aan zijn oog. Doordat mijn zoontje tegen zijn slaap was gebotst, is zijn lens in zijn oog losgeraakt. Hij krijgt een nieuwe lens en deze zal weer worden vastgemaakt onder plaatselijke verdoving. Ik moet er zelf niet aan denken dat je alles meekrijgt, maar wat moet, dat moet........

 

Blackface

Nog 1 nachtje slapen en dan is het Sinterklaasavond, de avond waar zo veel kindjes naar uitkijken in Nederland. Helaas komt hiermee ook de zwarte pieten discussie weer op gang.

Roger Ross Williams heeft een CNN documentaire gemaakt over zwarte piet. Deze documentaire duurt 15 minuten en de titel Blackface verwijst naar de Amerikaanse theatervorm uit de 19e eeuw. Dit was een theatervorm waarmee blanken een stereotype neerzetten van de zwarten. Er zouden heftige reacties zijn gekomen uit het buitenland, over hoe wij dit feest vieren met zwarte pieten.
Verwijzing naar: http://nos.nl/artikel/2072286-pietendocumentaire-blackface-moet-ogen-openen.html

Allereerst moet ik aangeven dat ik echt heel erg moe word van deze discussie. Sinterklaas komt 1 x per jaar en 1x per jaar komt ook telkens deze discussie weer op gang. Ik heb de documentaire gekeken en heb geprobeerd deze zo neutraal mogelijk te bekijken. Zoals het gebracht wordt en met de plaatjes erbij, kan ik begrijpen dat een doelgroep zich aangesproken voelt. Maar waarom zou je je aangesproken voelen? Hoe ver gaat dit? Als we kijken naar hoeveel dingen niet meer zijn toegestaan, negerzoenen mogen geen negerzoenen meer heten, jodenkoeken geen jodenkoeken en hoe zit het met de blanke vla? Ik voel me echt niet aangesproken. Als ik zou willen zou ik kunnen denken dat blanke vla voor white power zou kunnen staan en dat ik hiermee word uitgemaakt voor iemand die discrimineert en zelf mensen iets zou kunnen aandoen. Maar ik wil zo niet denken en zo denk ik ook niet.
Kan men straks dan ook koffie niet meer zwart drinken? Dit zou immers gelinkt kunnen worden met de plantages en slavernij. Ik ben persoonlijk tegen discriminatie maar als je als persoon overal een loep op legt en inzoomt op details, is er altijd wel iets te vinden als men dat zou willen. Er valt altijd ergens iets uit te halen om over te discussiëren.

Ik vind dat je iedereen met respect moet behandelen. Als ik vanuit mezelf kijk naar het zwarte pieten verhaal kan ik hier niks verkeerds aan vinden. Het is een kinderfeest. Als men in Nederland dit aangeeft zou dit een argument zijn om ons achter te verschuilen om zwarte piet goed te keuren maar het is geen argument. Sinterklaas is echt een kinderfeest. Ikzelf heb nog nooit in mijn leven überhaupt een link gelegd met de slavernij. Ik heb nog nooit iemand die niet blank is, gelinkt met zwarte piet. Dit is nooit bij mij opgekomen. Ik heb zelf een zoontje van 5 jaar oud en die ziet het als een vrolijk persoon die zwart ziet door de roet. Dat kinderen niet verder nadenken is logisch, want er valt niks verder na te denken maar gewoon genieten. Maar wellicht denkt men nu dat ik zo denk omdat ik blank ben. We zullen nooit klaar zijn met deze discussie.

Ik ben het er mee eens, zwarte piet hoeft geen oorbellen in of rode lippenstift op maar laat hem gewoon zwart blijven door de roet. Van mij mogen dit ook een paar strepen zijn. Ik hoop dat iedereen zijn eigen weg hierin kan vinden. Ik hoop echt dat we normaal tegen elkaar kunnen doen, elkaar met respect kunnen behandelen en laat onze kinderen gewoon Sinterklaas vieren en laat vooral de volwassenen zich er niet mee bemoeien.

Kijk naar de wereld, kinderen zijn het slachtoffer door ruzies, gevechten en meningsverschillen van volwassenen. Als wij een voorbeeld moeten geven, hou je afzijdig en los je eigen issues op. Iedereen is gelijk. En laat het sinterklaasfeest op een ontspannen manier plaats vinden zodat de kinderen niks voelen van deze spanning. Er is al genoeg ellende op de wereld.

Fijne Sinterklaas

X Leentje

Dusseldorf

Over een paar nachten is het Sinterklaas. Als deze goedheiligman is vertrokken, komt de andere man in zijn rode pak alweer aangevlogen. Kerstmis! Bijna elk jaar bezoek ik een kerstmarkt maar dit jaar lijkt het eruit te zien alsof ik deze ga missen.........

Een stad die ik jaren geleden voor het eerst heb bezocht, verliefd op ben geworden en van ben gaan houden, is Düsseldorf. Ik heb deze stad bezocht met vriendlief, moeders maar meerdere malen met vriendinnen. En laat deze stad nu net perfect zijn voor een meidenweekend weg.

Je kan er shoppen als de beste, in de lente genieten van een weissbier aan het water, bijzonder uit eten op hoogte, volop sushi eten, kerstmarkten bezoeken en nippen aan een glühwein en het heerlijke nachtleven induiken in de Alt-stadt.

Het enige minpuntje wat ik kan ontdekken is dat het centrum op zondag niet open is:
"Openingstijden winkels Düsseldorf
De algemene openingstijden van de winkels in Düsseldorf zijn als volgt:

Maandag	10.00 - 20.00
Dinsdag	10.00 - 20.00
Woensdag	10.00 - 20.00
Donderdag	10.00 - 20.00
Vrijdag	10.00 - 20.00
Zaterdag	10.00 - 20.00
Zondag	gesloten

Koopavond Düsseldorf
Alle winkels in het centrum zijn van maandag t/m zaterdag tot 20.00 uur open. Er is één winkelcentrum, Bilker Arcaden, dat op vrijdag en zaterdag tot 21.30 uur open is. Veel supermarkten in Düsseldorf zijn overigens tot 22.00 uur open.

Koopzondag Düsseldorf
In Düsseldorf kennen ze geen koopzondagen zoals in Nederland. De meeste winkels zijn dan ook gesloten op zondag. Zelfs in de periode rond de kerst zijn de winkels vaak gesloten, dus let hier bij je stedentrip op!"

Ken je Düsseldorf nog niet of ben je er al lang niet meer geweest, boeken! Es wird bestimmt sehr gemuttlich und ich wunsche dir viel spass!

X Leentje

Gedicht

Ik staar naar boven en zie de vogels in de lucht
en sla wederom een diepe zucht

Ik moest afscheid van je nemen en jou loslaten
mensen zonder pijn en verdriet, ik kan ze soms wel haten

Pijn in mijn lichaam door al het verdriet
omdat jij en anderen mij verliet

Ik wil er het beste van maken en niet langer treuren
vraag me wel eens af wanneer dat gaat gebeuren

Het spookt door mijn hoofd maar daar zit de oplossing
Ophouden met piekeren, ontspannen, mindfullness
Nog steeds niet altijd mijn ding

Voor jou doe ik mijn best en kijk nogmaals naar boven
en hoop dat mijn gevoelens van het verdriet op een dag wat uit gaat doven

Ook nu ben je hier en zorg jij dat mijn pc kuren heeft
en voel steeds meer dat jij om mij heen leeft

Elke dag een klein stapje verder, voor mijzelf en mijn vriendin
Dan heeft mijn leven straks nog veel meer zin

Ik mis je elke dag, doei voor nu en hoi voor later
Na veel wijntjes ben jij soms mijn kater

Heel veel liefs en een dikke kus
Voor mij was jij toch een soort van grote zus

X Leentje  

angst

Elke dag gebeurt er wel iets....vandaag is er een Russisch gevechtstoestel neergeschoten door Turkije...tot wat zal dit leiden? Zal er een oorlog uitbreken?

Vandaag las ik het bericht op Facebook dat een man, slachtoffer in Parijs, op zijn vrouw was gaan liggen om haar te beschermen. Zij heeft het overleefd maar hij moest het met zijn leven bekopen. Een paar dagen later werd er bij haar nog 200 rozen bezorgd....door hem.....

Een man die vertelt dat hij zijn grote en enige ware liefde heeft verloren door de aanslag in Parijs. Maar, vertelde hij, de terroristen krijgen niks van mij, zelfs niet eens mijn angst. 

In hoeverre beïnvloedt dit jouw leven? Ik probeer niet te leven in angst al zal ik mensenmassa's toch eerder gaan vermijden. Hierdoor wordt angst toch een leidraad, wellicht niet helemaal bewust maar het gebeurt.

Zo heeft de ontsnapte terrorist gezegd dat hij zijn werk in Brussel zal afmaken, wat is hij van plan? Waarom doen mensen zoiets? Wat heeft het voor zin en nut? Echt helemaal niks. Willen ze angst creëren? Ze weten niet eens of iets zal slagen, ze zijn er zelf niet meer. Nutteloos.

Kunnen wij als wereld in vrede met elkaar leven? Neem dat maar eens als doel.........aan een mensenleven een einde maken is alleen voor watjes, de echte helden hebben als doel de mens gelukkig te maken en te behouden. Een mooi streven, een leven lang!

Dit is het boek voor ouders met een leven

Dit is het boek voor ouders met een leven, zo heet het boek dat vanaf nu ook bij de Bruna te koop is. Het is geschreven door Barbara van Erp en Femke Sterken. Zij beschrijven op een humoristische wijze de andere kant van het ouderschap. Zij beschrijven juist de aspecten die moeders trachten te verbloemen of willen verzwijgen, wellicht ook voor zichzelf. In dit geval niet de roze wolk maar voor de verandering eens de kleur grijs.

Nu was ik laatst in de Bruna en sloeg het boek open. Tuurlijk moest ik lachen. Iemand beschreef, op de plek waar vroeger mijn ribben zaten, zitten nu mijn vetrollen. Ook stond er een test beschreven voor als je nog geen baby hebt maar graag zou willen ervaren hoe dit nu is. Ze beschreven het als volgt, je zet de radio aan op het meest zenuwachtige muziekje wat je je kan voorstellen en mega hard, vervolgens ga je douchen en naar het toilet.....kijken of je nog steeds zo ontspannen op de pot zit.

Naast dit boek hebben zij ook een blog. Waar ik wel moeite mee heb is dat 1 van beide dames schreef dat zij echt geen enkele vrouw kent die tijdens de zwangerschap niet even een wijntje heeft gedronken. De vrouw die dit ontkent zou liegen. Nou als ik 1 ding zeker weet, is dat ik nog geen druppel alcohol heb gedronken tijdens mijn zwangerschap en dit is geen leugen. Ik zou het mezelf namelijk nooit kunnen vergeven als er iets met mijn kind aan de hand zou zijn. Dan zou ik mezelf altijd afvragen of dit mijn schuld is geweest. Hebben jullie alcohol gedronken tijdens de zwangerschap?

Al met al, een prima grappig boek maar op een schokkende manier geschreven, het moet natuurlijk wel verkopen.

X Leentje

"Dit is het boek voor ouders met een leven - Nijgh & Van Ditmar, 22,50 euro. De blogs van Barbara van Erp en Femke Sterken zijn te lezen op Me-to-We. "

Lijstjes

Zijn jullie goed in mediteren? Het lukt mij niet zo goed moet ik zeggen, altijd in mijn hoofd bezig met van alles en nog wat. Moeilijk om los te laten en aan niks te denken.

Zo ben ik verslaafd aan lijstjes. To do lijstjes, elke week weer opnieuw. Waarom kan ik niet gewoon een was doen als de mand vol zit of gewoon ontploft? Of we halen maar een andere dag boodschappen als we echt niks meer te eten hebben. Een lijstje maken voor een week later....hellooooo daar moet ik dus iets aan doen maar de vraag is hoe? Ik hoor heel graag als iemand hier een kei in is, hoe jij dit dan toepast.

Mindfullness.....wel eens geprobeerd, het zijn in het hier en nu...ik hoor de wind en een vogel fluiten....dag later ben ik dit alweer kwijt. Mijn hoofd overstroomt en mijn lichaam ontploft....ergens moet en zal ik die rust zien te vinden maar waar? En levert iets moeten uiteindelijk iets op, ik denk het niet. Het streven ernaar is beter.

Ik ga binnenkort maar eens met iemand praten, er zit een hoop verdriet vast in mijn lichaam. Zo heb ik in augustus 2014 mijn beste vriendin van 37 jaar verloren. Zij had uitgezaaide borstkanker naar de botten. Zij was, doordat haar lever ermee stopte, door de chemo alsnog heel onverwacht overleden. Hoe rouw je dan? Tuurlijk had ik op het moment veel verdriet, daarna pak je de draad weer op maar waar zit dan het intense verdriet? Een keer een traantje laten lopen lukt nog wel maar intens huilen....nee het zit vast. Helaas kan ik geen lijstje maken wanneer ik mijn tranen kan laten lopen of wensen dat iemand terug komt, wensen kan ik wel maar ik krijg haar er niet in levende lijve mee terug.......

X Leentje

Hersenen

Hersenen......een geweldig brein maar een ingewikkeld iets als je klachten hebt. Het was vandaag een spannende dag voor mij. Ik had een afspraak bij de neuroloog.

Er waren verschillende onderzoeken gedaan en gelukkig kwam hier niks uit. Aan de andere kant, een ingewikkelde kwestie. Omdat ik te lang pijn heb gehad en heftige dingen heb meegemaakt in een korte tijd is mijn zenuwstelsel overprikkeld geraakt. Ik kan je zeggen, dat doet goed zeer! Zij omschreef het als volgt, je hebt een bospad en jij wandelt deze route 1x, dan kan je de volgende keer makkelijk een andere route nemen. Als jij 2500 keer deze route bewandeld, dan ben je zo gewend aan die route dat het heel lastig wordt om een andere route te nemen. Zo werkt het ook met chronische pijn en hersenen, er moeten andere zenuwbanen worden gecreëerd en hoe werkt dat het beste? De pijn te negeren en te focussen op andere dingen. Alleen dit kan ik niet alleen, binnenkort een intake met een psych en heb een ander medicijn gekregen.

Het is allemaal iets, soms zo lastig om positief te blijven maar doe mijn best. Ben nu een Engels boek aan het lezen hoe je het eigen systeem kan resetten. Zo blijf ik bezig, wordt vervolgd. Ik wens jullie een fijne avond toe. Wat ga je doen? Ik ga naar ChiQong, een chinese bewegingsvorm die is samengesteld door Chinese artsen. Ontspanning en Energie, geef mij een dubbele dosis!

X Leentje

Parijs

Opeens kwamen de berichten binnen.......Parijs was het slachtoffer geworden van aanslagen. Via het nieuws hoorde ik het verhaal van een vrouw die uit eten wilde gaan in Parijs. Een ander stel was haar net voor waardoor het restaurant vol zat en zij over een half uur terug zou komen. Het half uur waarin er een aanslag werd gepleegd in datzelfde restaurant. Had zij een engeltje op haar schouder maar hoe zit het dan met de rest? Wonen wij nu in een wereld waarin je je leven niet meer zeker bent? Waarin je zomaar om niks neergeschoten kan worden?

Dat dit in andere landen aan de orde van de dag is, is zeer verschrikkelijk. Waarom horen wij dit niet altijd via het nieuws? Omdat het ver van ons vandaan gebeurd? Dit vind ik niet kloppen. Als er mensen van hun leven worden beroofd, ongeacht waar, is dit nieuwswaardig.
De mensen die de aandacht niet verdienen, zijn de mensen die de aanslagen plegen. Het gaat hen immers om de aandacht, het statement dat ze willen maken.

Laat jij jouw leven nu leiden door angst? Zelf merk ik dat ik hier zeker in veranderd ben, zeker nu ik ook een kindje heb. Ik geef momenteel de voorkeur aan autovakanties, vermijd grote massa's en openbaar vervoer ben ik geen fan van. Of het iets uithaalt, geen idee....je kan ook neergeschoten worden bij de plaatselijke supermarkt.

Hopelijk komt de wereld ooit tot rust en is er geen oorlog en geweld meer. Ik droom ervan......nu zijn mijn gedachten bij de mensen die zijn omgekomen in Parijs en bij de nabestaanden. Heel veel sterkte!

X Leentje

Stress & Sinterklaas

Ik zal jullie meer over mezelf vertellen en over het jaar wat ik achter de rug heb. Het begint 2,5 jaar geleden met pijn in mijn arm, het was een peesontsteking. Ik bleef pijn houden, mri gehad, echo en foto en er werd niks gevonden. Ik bleef volhouden maar ik zou mezelf ziek praten en moest het loslaten. Ben van de ene naar de andere therapie gegaan en de pijn werd alleen maar meer. Ik eiste vervolgens na 2 jaar nogmaals een echo en foto. De huisarts gaf aan voor jouw geruststelling zullen we dit nog een keer doen.

Tijdens dit jaar is mijn beste vriendin alsnog heel plotseling overleden. Zij had uitgezaaide borstkanker naar de botten. Na haar eerste chemo is ze overleden, haar lever stopte ermee. Tijdens dit jaar is bij mijn vriend de ziekte van Ménière vastgesteld, zat hij na 15 jaar zonder baan, heb ik een miskraam gehad en hebben we een verhuizing achter de rug. En de pijn bij mij die lichamelijk steeds erger werd.

Na de foto en echo belde de huisarts op, excuses. Ik begrijp niet dat dit niet eerder is gezien. Mijn bot staat te veel naar beneden zodat deze constant in die chronische pees stak. Tussen mijn miskraam en de operatie in kreeg ik last van brandende pijnen. Toen ik hoorde dat ik eindelijk geopereerd werd stond mijn lichaam letterlijk in brand. Echt een verschrikkelijke pijn. Ik zit nu aan de lyrica hiervoor. Mijn schouder gaat echt goed. Alleen heb nu dus last van brandende pijnen, prikkelingen en tintelingen over mijn hele lichaam. Echt om de zenuwen van te krijgen.

En weer de medische molen in. Heb een emg gehad, mri van mijn nek en 8 buisjes bloed zijn afgenomen. A.s. dinsdag krijg ik de uitslag bij de neuroloog. Ik ben hier ontzettend nerveus voor. Ook ben ik erg boos over de specialisten. Was mijn schouder eerder verholpen had ik nu niet zo gezeten. En ik weet het, deze gedachten hebben geen zin. Mijn huisarts is ervan overtuigd dat mijn zenuwstelsel van slag is, overspannen eigenlijk en die moet weer tot rust komen. Hij is van mening dat het goed komt en over gaat en een huisarts mag dit niet zomaar zeggen. Toch?

Ik heb pas rust als er niks engs uitkomt. Volgens mij kan een mens hele rare dingen krijgen van stress en verdriet en volgens mij kan je daar ook echt heel ziek van worden. Logisch en rationeel lijkt het voor mij ook stress en verdriet, aan de andere kant denk ik....dit kan je daar toch niet van krijgen? Voor nu het weekend doorkomen en op naar de dinsdag.

Een weekend vol gezelligheid. Vanavond met een vriendin borrelen en hapje eten. Zaterdag met mijn zoontje naar de Sinterklaas film en 's avonds een feest bij de buren. En zondag naar de optocht van Sinterklaas en in de middag en avond duik ik met een vriendin de sauna in. Weinig tijd om na te denken en te piekeren. Als je nl op internet google gebruikt, dan ben je met deze symptomen al half dood. Een mens wordt er niet gelukkig van. Dinsdag weet ik meer, duim voor me als je wilt. Liever onverklaarbare klachten dan iets engs. Of een stofje tekort, dan stofje erin en klaar. Was het allemaal maar zo makkelijk.............

Fijn weekend
x Leentje

Theater

Vroeger als klein meisje was ik gek op toneel spelen. Ik deed de meest uiteenlopende typetjes na en vond het geweldig om mezelf te verkleden. Huilen op commando was ook geen probleem. Mijn ouders zeiden wel eens, ga toch naar de toneelschool. Mooie droom maar ik werd ouder en ging verantwoordelijk nadenken. Hoezo al verantwoordelijk nadenken als je 18 jaar bent? Volg je gevoel, zou ik nu tegen mezelf zeggen. Maar nee, ik koos voor een andere opleiding met meer zekerheid.

Nu bijna 20  jaar later valt er een flyer in de bus. Toneellessen voor amateurs. Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en ik vind het helemaal geweldig. Het vreemde is, ik haat presentaties geven. Ik vind het echt verschrikkelijk. Maar op deze manier in de spotlight staan vind ik hartstikke leuk. Een ander zou misschien zeggen, je staat letterlijk voor schut maar ik noem het volledig jezelf bloot geven. Hartstikke kwetsbaar maar ook erg mooi. Intens verdriet ook voelen als intens verdriet, boos worden en ook echt de boosheid voelen. Het werkt bijna therapeutisch.

Het is ook een stuk loslaten en laat dat item toch telkens bij me terugkomen. Een controlfreak die leert loslaten, een mooie combinatie als het lukt. Dit is en blijft dan ook mijn doel voor het komende jaar.

Stel jij je wel eens ontzettend kwetsbaar op, verleg jij jouw grenzen en denk je out of the box? Ik ben benieuwd, inspireer me want ik ben het soms in het ritme van alledag wel eens kwijt.

X Leentje

Pimp je Hart met ohneewatnu@gmail.com

Welkom op Pimpje Hart!

Pimpje Hart is een blog voor en door vrouwen & mannen vanaf 25 jaar. Vrouwen of mannen die: starten met werken of al een carrière hebben, met een partner, single zijn, met of zonder kinderen. Een blog over alles wat jij interessant vindt. Dit kan mode zijn, liefde, vriendschap, films, boeken, dilemma's, problemen, gezondheid, politiek enz.

Het gaat erom wat jij deelt, wil je jouw geluksmomenten delen of twijfel je over iets? Kan je niet stoppen met piekeren, moeilijk loslaten, kan je niet kiezen, is iets moeilijk, mooi, geweldig of gewoon heel erg stom. Deel het.

Je kan jouw verhaal sturen naar ohneewatnu@gmail.com 
Ik zal jouw verhaal op de blog publiceren (samenvattend en anoniem dus zonder emailadres) zodat we hier verder over kunnen bloggen.

In de tussentijd blog ik vrolijk verder. Een item wat nu al speelt is natuurlijk Sinterklaas. Zoonlief zat gisteren al vol spanning om 18.00 klaar op de bank. Het sinterklaasjournaal is begonnen en daarmee ook de voorbereidingen voor de ouders. De een zal wat sneller zijn dan de ander. Ikzelf ben nogal een georganiseerd type. De cadeaus voor ons zoontje zijn al binnen. Maar ook het cadeau voor mijn surprise persoon is al gefixt. Het gedicht is in de maak en nu nog in het net.
En om gelijk het huis op te ruimen had ik een dobbelregel bedacht (we gaan nl dobbelen). Elk stel neemt 10 spulletjes mee vanuit huis, spullen waar je zelf niks mee doet of die je cadeau hebt gekregen maar gewoon niet mooi vindt. Hopelijk niet gekregen van de mensen waar je Sinterklaas mee viert, kan ook zo'n vervelend moment creëren.

Sinterklaas betekent voor mij ook de start van de familiemaand. Sinterklaas, verjaardag van manlief, de kerstdagen en oud en nieuw.....zo zie je je (schoon)familie 5 keer per jaar en zo zie je ze 4 keer in 3 weken. Heerlijk hoor familie, maar na die maand heb ik het wel weer even gehad.

Ik oftewel mezelf in het kort:
Georganiseerd
Moeite met loslaten
Controle-freak ???!
Een denker en dromer
Genieter
Spontaan
Enthousiast
Kletskop
en zeker ook wel Lief

It's me in a nutshell

x Leentje